1. The National Anthem (Live)
2. I Might Be Wrong (Live)
3. Morning Bell (Live)
4. Like Spinning Plates (Live)
5. Idioteque (Live)
6. Everything In Its Right Place (Live)
7. Dollars & Cents (Live)
8. True Love Waits (Live)
Nasıl kitap okuma alışkanlığını ebeveynleri sayesinde küçük yaşta kazanmamış çocukların çoğu, kitap okumanın güzel ve faydalı bir şey olduğunu bilmelerine rağmen bu alışkanlığı kazanmak için genelde uzun ve can sıkıcı kitap okuma seanslarına maruz kalırlarsa,ben de hayatımın bir böülümünde sözsüz müzik karşısında böyle bir durumdaydım.
"Sözlü müzik" denen şeytan icadına, lise yıllarımdan sonra giderek artan bir şekilde soğuk durmaya başladım. Biraz önce dediğim gibi önceleri kendimi zorlayarak enstrüman müziği ile ilgilendim ve aynı kitap okuma alışkanlığını kazanmaya çalışan kişilerde olduğu gibi,bir süre suratımı ekşiterek devam ettim. O günlerde ancak sözün ayrı, müziğin ayrı bir şekilde sunularak insanlara güzel eserlerin verilebileceğine kendimi inandırmaya çalışırken, şu anda o şekilde düşünmüyorum. Nitelikli ve kaliteli sözlü müzik örneklerini göz ardı edebileceğimi sanmıyorum.
İşte kaliteli ve nitelikli sözlü müzik yapan kişi veya grup örneklerinden biridir Radiohead. Albümlerinin elime geçiş sırası şöyle: Amnesiac, Kid A, The Bends, OK Computer, Pablo Honey, Hail to the Thief. Her albümü elime geçtiğinde uzun süre,belki birer seneye yakın olmak üzere dinledim. Şimdi de In Rainbows elimde. Ve dönüp dolaşıp vardığım yer, ilk başladığım yer oldu. Amnesiac-Kid A.
Seneler önce arkadaşımın derste okuduğu, benim de o akşam ondan alıp eve götürdüğüm ve şu anda ismini hatırlamadığım bir dergide (Amnesiac'ın piyasaya sürüldüğü sene,2001'de) şöyle bir cümlenin olduğunu hatırlıyorum. "Eğer bu ay için sadece bir albüm alacak paranız varsa, bu albüm Amnesiac olmalı." Bu cümle,grupla ilgili az da olsa var olan merakımı tetikledi ve ertesi gün Amnesiac 'ı kaset olarak aldım. Beni çok etkilediğini hatırlıyorum. İlk gün için en çok üzerinde durduğum parça ise You and Whose Army idi. "We ride tonight,ghost horses." Bu parçanın sözlerinin ne düşünülerek yazıldığını o günlerde bilmediğim için, çok farklı şeyler düşünerek etkilenmiştim sözlerden. Thom Yorke'un kastettiği şeylerden çok farklı şeylerdi. Şu anda biliyorum ne anlamda yazıldığını sözlerin. Yine de vurucu sözler olduğunu düşünüyorum.
Radiohead'in müziği ile yedi-sekiz senelik yakın bir münasebetim olduğu için,belki daha sonra uzun bir yazı yazma imkanım olabilir. Ancak bugünlük "I might be wrong" ismindeki,canlı kayıtlardan oluşan bu albüm hakkında bir şeyler yazmak istiyorum.
İlk albüm Pablo Honey(1993), son albüm In Rainbows(2007). On dört senelik bir zaman dilimi (stüdyo albümlerinin çıkış tarihleri bakımından) Radiohead için. Ve kişisel görüşüm,bu on dört senelik serüvenin zirve noktasıdır yukarıdaki albüm. The National Anthem, Idioteque, Everything in its Right Place ve Morning Bell parçaları "Kid A" albümü, I might Be Wrong, Like Spinning Plates, Dollars & Cents ve başka bir versiyonuyla yine Morning Bell "Amnesiac" albümü çıkışlı. True Love Waits ise herhangi bir stüdyo albümünde kayıtlı bir parça değil.
2001 yılı sonunda piyasaya sürülen I Might Be Wrong: Live Recordings albümünü, çıkış tarihinden birkaç sene sonra dinleyebilme imkanım olmuştu. Albümün parça listesini ilk gördüğümde oldukça şaşırmıştım. Çünkü elime kağıt kalem alıp on tane Radiohead şarkısını alt alta dizmek istesem, bu albümdeki sekiz parçadan yedi tanesi o listeye girecek olanlardı. Albümün cd'sini müzik setine takıp ilk iki parçayı (The National Anthem ve I might be Wrong) dinlediğimde ise,ses kalitesinden çok etkilenmiştim. Gerçekten, canlı kayıt olmasına rağmen çok kaliteli idi albümdeki kayıtlar. Tekrar tekrar dinlediğimde ise bu eserin, parçaların çalınış biçimi ve konser kaydından dolayı albümdeki kendine özgülük bakımından, herhangi bir Radiohead albümünden daha yüksek bir yerde olduğunun farkına vardım.
Bu albümü dinlemeye her karar verdiğimde,belli bir konsantrasyon seviyesinde olmam gerektiğine inanıyorum. Nitelikli her müziği dinlemek için bu temel bir şart gibi gözükebilir ancak ben olağan bir dikkat kesilme durumundan daha fazlasından bahsediyorum.
Yazının başındaki "sözlü müzik-enstrüman müziği" bahsine dönersek,bu albümü bu kadar tutmamın nedeni belki de çok kuvvetli olan müziğin içine sözlerin serpiştirilmiş gibi durmasındandır. True love waits parçası hariç tabii ki. Bir müzik eseri için kuvvetli sıfatının kullanılmasının çok yerinde olup olmadığı konusunu daha önce düşünmedim ve kesin bir fikrim yok. Ancak şu an için I Might Be Wrong albümündeki müziğin çok kuvvetli olmasından daha iyi "tek" kelimelik bir tanımlama yapamıyorum.
Bağlantılar:
- Pitchforkmedia.com albüm incelemesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder